دوشنبه ۰۳ آبان ۰۰ | ۱۹:۵۳ ۵ بازديد
ايران من
ايستادگي واژهي غريبينيست، سالهاست به اين نام مشهور شديم. ما، همان سرزميني هستيم كه سراسر خمپاره و تركش غيرت است. بايد همانند رود بود و از سنگ تحريم و دشمن گذشت... از كودكي بهترين تصورم از ايستادگي، ميهنم است كه از شيب تمام گودالهاي نااميدي به قدرت عبور كرده است. ما، همان ملتي هستيم كه در برابر باد تحريم، سونامي تروريستها و آتشفشان داعشيها و طوفانهاي بنيادشكن روزگار، مردانه ايستادهايم. ميهنم! پيراهن سرخ و سبز و سپيدت را بر تن كن. آنكه از آزادگي مينوازد، بايد پرچمي افراشته داشته باشد.